“Η Μαφία των μαμάδων”

Πορώνεσαι και εσύ όταν διαβάζεις ένα βιβλίο όπως εγώ; Έχεις τη διάθεση να παρατήσεις τα πάντα μέχρι να το τελειώσεις; Εγώ αν κολλήσω με βιβλίο, δεν παίζω με τη Λυδία, δεν βλέπω ταινία το βράδυ με το Νικο και άλλα τέτοια, που φέρνουν γκρίνιες στην οικογένεια.

Γι αυτό διάβασα μόνο τρία βιβλία μέσα σε αυτό το μήνα των διακοπών, ενώ κατα βάθος θα ήθελα να … ξεκοκαλίσω καμιά δεκαριά ακόμη.

“Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας” , που είχα ξεθάψει στην αρχή του καλοκαιριού απο τη βιβλιοθήκη μου ήταν μακράν το καλύτερο. Μετά διάβασα ένα best seller, που βρήκα στα ράφια του Ελευθερουδάκη ως προτεινόμενο.

Ο τίτλος του προκάλεσε γέλιο και σχόλια από το γιο μου Νικόλα, που έψαχνε κι εκείνος στα ράφια του γνωστού βιβλιοπωλείου. ‘Ετσι αποφάσισα να το αγοράσω. ” Η Μαφία των μαμάδων”, μου διάβασε τον τίτλο ο μικρός, με την μπάσα φωνή του και το στραβό και πονηρό γελάκι του. Της Κέρστιν Γκίερ. Είναι μια γερμανίδα συγγραφέας με έναν πολύ σύγχρονο, καυστικό και χιουμοριστικο τρόπο γραφής.

Περιγράφει τα πιο καθημερινά και συνηθισμένα συμβάντα στη ζωή μιας χωρισμένης μητέρας δυο παιδιών. Η Κονστάτσε δεν έχει εργαστεί ποτέ. Παντρεύτηκε έναν πετυχημένο πλούσιο δικηγόρο ο οποίος – τι πρωτοτυπο; – όταν έφτασε στην κρίσιμη ηλικία των 50, της ζήτησε διαζύγιο για να ζήσει τον έρωτά του με ένα ξανθό, με αναλογίες
barbie μοντέλο.

Η άνεργη και άφραγκη μητέρα καλείται να σταθεί στα πόδια της και να τα βγάλει πέρα με τον τετραχρονο γιό της και την έφηβη αντιδραστική 14χρονη κόρη της.
Το τελείωσα σε μια μέρα! Δεν άντεχα να το αφήσω απο τα χέρια μου. Μου έφτιαξε τη διάθεση και γέλασα πολύ.

Ακόμη διάβασα τη “Σεκερίμ” ένα βιβλίο της Μαρίνας Βαμβακά. Κι αυτό βρισκόταν για αρκετά χρόνια ανέγγιχτο στη βιβλιοθήκη μου. Με ταξίδεψε με τον πιο εύπεπτο τρόπο στη ζωή των ελλήνων της Πόλης από τη μεγάλη ακμή με την άνθιση των ελληνικών επιχειρήσεων, τις βεγγέρες στα πλουσιόσπιτα και τους χορούς στο Πέραν, μέχρι τους κεμαλικούς διωγμούς και τις άγριες δολοφονίες.

Η καθημερινότητά τους, η πολίτικη κουζίνα, τα ρούχα, τα σπίτια, οι συνήθειές τους αλλά και ο σκληρός ξεριζωμός απο την πατρίδα τους ξεδιπλώνονται με κάθε λεπτομέρεια μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου.

Η Σεκερίμ είναι η όμορφη κεντήστρα της Υψηλής Πύλης. Χριστιανή Ελληνίδα, κεντά με χρυσές κλωστές τα ρούχα του σουλτάνου. Αυτός στολίζει τα μαγικά της δάχτυλα με διαμάντια και της κλέβει την καρδιά και το κορμί με το πάθος του. (αυτό το τελευταίο με έκανε να το επιλέξω για το καλοκαίρι μου, χι χι !!!)

Η Σεκερίμ μπαινοβγαίνει στα οθωμανικά παλάτια κάνει χαμάμ, τρώει και πίνει με τις σουλτάνεις και τις γυναίκες του χαρεμιού.

Η κόρη της η Ελισάβετ είναι μια περήφανη αρχόντισσα, μεγαλοκτηματίας της Καππαδοκίας, που με δυναμισμό διευθύνει ένα ασκέρι αγροτών. Αναγκάζεται να ζήσει το σκληρό ξεριζωμό απο τα πάτρια εδάφη και τη βαρβαρότητα των νεότουρκων.

Δεν τρελάθηκα με τη γλώσσα γραφής και βρήκα ρηχή την προσέγγιση της ψυχολογίας των ηρώων, ωστόσο αξίζει να το διαβάσει κανείς και ειδικά άν προγραμματίζει ένα ταξίδι στην Πόλη.

Αυτά για σήμερα. Λέω να σταματήσω την τεμπελιά των διακοπών και να σας γράφω απο δώ και στο εξής πιο συχνά.

Φιλιά,
Τατιάνα.