Η οικογένεια Ευαγγελάτου απέκτησε ένα νέο μέλος…

Πρόκειται για ένα πανέμορφο κουταβάκι, King Charles Cavalier. Είναι το πιο όμορφο κουτάβι που έχω δει ποτέ! Μοιάζει σαν λούτρινο παιχνιδάκι.

Ήρθε στο σπίτι και είναι σα να έχουμε μωρό. Είμαστε όλοι πάνω από το παρκάκι του και τσακωνόμαστε ποιος θα το πρωτοπάρει αγκαλιά.

Μετά από πολυήμερες συσκέψεις αποφασίσαμε να το βγάλουμε Willy. H «γαλαζοαίματη» καταγωγή του απαιτούσε όνομα… φλούφλη. Γρήγορα ονόματα όπως Μάγκας και άλλα συναφή αποκλείστηκαν. Κάτι Μπεν και Ράμπο θα ήταν σαν ευφυολόγημα. Το πρώτο στις προτιμήσεις ήταν το Charly. Στη βόλτα ωστόσο στο πάρκο, φωνάζοντας Charly κινδυνεύεις να μαζέψεις γύρω σου όλα τα King Charles των Β.Π.

Μετά βεβαίως τον πρώτο ενθουσιασμό που ενέσκηψε στο σπίτι, αποδείχθηκε ότι η φροντίδα του Willy αφορά κυρίως τη μαμά, δηλαδή τη γράφουσα. «Μαμά πήρες την κτηνίατρο για το δεύτερο εμβόλιο; Αγόρασες πάνες για τα κακάκια του; Τι θα γίνει με το παρασιτοκτόνο χάπι; Αμπούλα για τους ψύλλους αγόρασες;» Γκρρρρρρρρ! (αυτή είμαι εγώ, όχι το σκυλί)

Αυτή την περίοδο έχω πολύ περισσότερες υπενθυμίσεις στο κινητό μου για το σκυλί παρά για οποιοδήποτε άλλο θέμα επαγγελματικής ή προσωπικής φύσεως.

Δεν πειράζει όμως. Όταν τον παίρνω αγκαλίτσα ξεχνάω την ταλαιπωρία μου. Τα παιδιά είναι τόσο χαρούμενα και τόσο τρυφερά μαζί του! Το μικρούλι αυτό είναι χαρά, παρεούλα και ψυχοθεραπεία για όλους τους στρεσαρισμένους ενοίκους του σπιτιού μας. Μικρούς και μεγάλους!