“O λόγος του βασιλιά”

Ο Αλβέρτος είναι ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά Γεωργίου του 5ου. Πάσχει από οξύ πρόβλημα τραυλισμού, που του εμφανίστηκε στην παιδική του ηλικία. Όταν πέθανε ο πατέρας του, ο αδελφός του αρνήθηκε το θρόνο για χάρη μιας γυναίκας. Έτσι λοιπόν, ο φοβισμένος αυτός άνθρωπος, που δεν είχε καμία ηγετική ικανότητα, εκλήθη να αναλάβει το θρόνο. Για αυτόν η εξουσία δεν ήταν αυτοσκοπός, όπως για άλλους Mονάρχες, αλλά καταδίκη.

Ήταν η εποχή που ηλεκτρονικά μέσα έκαναν την εμφάνισή τους με το ραδιόφωνο να κυριαρχεί. Η επικοινωνία της Βασιλικής εξουσίας με τον κόσμο άλλαξε και έγινε πιο άμεση. Ο βασιλιάς εκφωνούσε διαγγέλματα μέσω του ραδιοφώνου. Φαντάζεστε λοιπόν ένα βαρυσήμαντο μήνυμα, όπως η κήρυξη ενός πολέμου, να εκφωνείται από έναν Βασιλιά που τραυλίζει;

Η συνάντησή του με έναν χαρισματικό λογοθεραπευτή, του αλλάζει τη ζωή. Μαζί με το τραύλισμα ο Βασιλιάς αποχωρίζεται σταδιακά και τις εσωτερικές πληγές του… και εκφωνεί ένα λόγο που έχει μείνει στην ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας.

Όμως αισθάνθηκα και φέτος όπως και τα τελευταία χρόνια ότι δεν υπήρχε μια ταινία να με συγκλονίσει. Μου λείπουν οι μεγάλες Χολιγουντιανές παραγωγές, οι πλούσιες σε δράση και συναίσθημα. «Ο λόγος του βασιλιά» είναι απλώς μια πολύ καλή ταινία που αξίζει να τη δείτε. Είναι όμως μια ακόμη ταινία που δεν θα γράψει ιστορία… Μια ταινία σαν κι αυτές που επιλέγει πλέον η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου να βραβεύει.

Τατιάνα