Όταν γνώρισα τον Λούκα!

Ο Λούκας χθες βράδυ το απέδειξε με το παραπάνω. Βγήκε στη σκηνή και την κατέκτησε, τη γέμισε. Αυτό που εξέπεμπε ήταν δύναμη και αυτοπεποίθηση. Η δύναμη ενός ανθρώπου που είναι πολεμιστής.

Κι όλα αυτά δεν τα λέω τυχαία. Δεν τα λέω μόνο με την αίσθηση της χθεσινής βραδιάς.

Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα, είδα αυτήν την αυτοπεποίθηση σε υπέρμετρο βαθμό, σε σημείο που αρχικά δεν τον συμπάθησα!

Είχε έρθει με όλα τα παιδιά του X- Factor, Χριστούγεννα στην εκπομπή για να μαγνητοσκοπήσουμε ένα μουσικό εορταστικό πρόγραμμα. Η συμπεριφορά του, μου έβγαλε ένα ανεπαίσθητο θράσος. Ήταν διαφορετικός και είχε την ανάγκη να ξεχωρίσει. Είχε κάτι που δεν μπορούσα να εξηγήσω.

Τον κατάλαβα πολύ αργότερα, όταν ξαναβρεθήκαμε για εκπομπή, σε μια όμως πιο προσωπική συνέντευξη. Αυτό που απέπνεε είναι η δύναμη των ανθρώπων που πιστεύουν. Πιστεύουν στον εαυτό τους, πιστεύουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν, πιστεύουν ότι μπορούν να κερδίζουν. Όχι ένα παιχνίδι. Να βγουν νικητές στη ζωή.

Συζητήσαμε σε εκείνη την εκπομπή για την βαθειά του πίστη στο Θεό. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πώς ένα τόσο νέο παιδί, από την Κύπρο, ταξίδευε συχνά μέχρι την Πάτρα μόνο και μόνο για να προσευχηθεί με τον πνευματικό του.

« Ώστε αυτό είναι το μυστικό της δύναμής του », σκέφτηκα. Ο κάθε πολεμιστής της ζωής αντλεί από κάπου τη δύναμή του. Ο Λούκας, το φτωχόπαιδο από τη Μεγαλόνησο, που έχει δουλέψει από μικρός, που έχει πεινάσει, που έχει παλέψει, την αντλεί από την πίστη του στο Θεό.

Καλή επιτυχία Λούκα. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα του τελικού, εσύ απέδειξες ότι ξέρεις να παλεύεις. Είμαστε όλοι με τη σκέψη μας κοντά σου.

Τατιάνα