Ταξιδεύοντας στους μικρούς θησαυρούς του Ιονίου

Το Μεγανήσι και ο Κάλαμος είναι δυο μικροί θησαυροί του Ιονίου. Σαν κρυμμένα άγνωστα μυστικά που σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις.

Πήγα με το Νίκο. Οι δυο μας. Στην ετήσια καλοκαιρινή μας απόδραση, ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ :). Ο Νίκος καπετάνιος στο μικρό μας σκαφάκι κι εγώ υποπλοίαρχος, ναύτης και μούτσος.

Το Μεγανήσι έχει τον Οδυσσέα. Μια από τις καλύτερες μαρίνες της χώρας. Τα καλύτερα γίνονται πάντα από ομάδες νεών ανθρώπων με κέφι και πάθος. Έτσι κι εκεί. Τη μαρίνα λειτουργεί ο Γιάννης Ανδριώτης με τη γυναίκα του και τους κολλητούς του. Ειδικά για ανθρώπους σαν κι εμάς, που δεν έχουν πλήρωμα, ένα καλό αγκυροβόλι είναι όαση!!!

Το Μεγανήσι είναι απέναντι από τη Λευκάδα. Μια ανάσα δρόμος από το κοσμοπολίτικο Νυδρί. Κι όμως. Είναι ακόμη άγνωστο σε πολλούς. Είναι γραφικό, ήσυχο. Με ανθρώπους ζεστούς και αγνούς. Ζουν δύσκολους, ερημικούς χειμώνες και «ανθίζουν» με το καλοκαίρι. Βλέπουν τους ξένους με αγάπη και λαχτάρα.

Το Μεγανήσι αποτοξινώνει. Σε παρασύρει στους αργούς ρυθμούς του. Και για μας ήταν πανάκεια.

Επόμενος σταθμός ο Κάλαμος. Ένα νησάκι, μια μικρή κουκίδα στο χάρτη. Εξακόσιοι κάτοικοι όλοι κι όλοι. Εκεί ο χρόνος σταματά. Στο νησί δεν υπάρχουν ούτε αυτοκίνητα. Η πρώτη εικόνα είναι μαγευτική. Πέτρινα σπιτάκια με περίτεχνα σφυρήλατα κάγκελα και κόκκινες κεραμιδοσπεπές. Το παραδοσιακό καφενείο με τον γιγάντιο πλάτανο και τα τραπεζάκια στην πλατεία.

Φάγαμε στο ένα και μοναδικό ταβερνάκι που σερβίρει πάνω στο κύμα. Ελληνικά παραδοσιακά φαγητά, σερβιρισμένα με την αγάπη φιλόξενων ανθρώπων. Πόση γαλήνη νιώσαμε κι οι δυο!

Οι παραλίες έχουν γαλαζοπράσινα νερά και τα δέντρα μοιάζουν σαν να προσπαθούν βουτήξουν στη θάλασσα. Μπανάκι όλη μέρα μέχρι τη δύση του ηλίου και φαγητό σε μικρά παραδοσιακά ταβερνάκια. Έτσι πέρασαν οι μέρες. Ο Θεός έχει προικίσει την Ελλάδα με τέτοια ομορφιά, που δεν χρειάστηκε να κάνουμε τίποτα παραπάνω για να περάσουμε υπέροχα.

Πολλά φιλιά σε όλους,

Τατιάνα