Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια τραγική ιστορία απιστίας που έζησε αυτές τις μέρες ένας πολύ δικός μου άνθρωπος. Μια ιστορία με πολύ πόνο. Η απιστία είναι άλλωστε ένας μικρός θάνατος, ειδικά όταν γκρεμίζει το πιο σημαντικό επίτευγμα στην ζωή ενός ανθρώπου, την οικογένεια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πρόκειται για ένα ζευγάρι από αυτά που όλοι θαυμάζουν. Ένα ταιριαστό ζευγάρι που έδειχνε ότι είχε τα πάντα. Είναι και οι δυο πολύ καταξιωμένοι στο χώρο τους με καριέρες, που ονειρεύονται πολλοί. Είναι μαζί πάνω από 10 χρόνια και έχουν μικρά παιδιά. Έχουν κτίσει τα πάντα μαζί με πολύ κόπο και έχουν αποκτήσει μια σημαντική περιουσία.
Εκείνος τη ζήλευε παράφορα. Απίστευτα ανασφαλής άνθρωπος με συναισθηματικά κενά. Της φερόταν με ψυχρότητα και σκληρότητα ενώ στην ερωτική επαφή την ποθούσε παράφορα. Ήθελε να έχει τον αποκλειστικό έλεγχο των πάντων. Ήθελε να ξέρει που βρίσκεται εκείνη το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής της.
Ήθελε να έχει και τον απόλυτο οικονομικό έλεγχο. Μέχρι και τα χρήματα από την εργασία της, τα εισέπραττε συνεργάτης του. Δεν της έλεγε ποτέ σ΄ αγαπώ ενώ απαιτούσε να το ακούει διαρκώς από εκείνη. Δεν την αγκάλιαζε ποτέ, ενώ έκανε σκηνές όταν δεν πήγαινε να τον αγκαλιάσει εκείνη. Αυτή ντυνόταν πάντα πάρα πολύ συντηρητικά. Παρόλα αυτά εκείνος έβρισκε πράγματα για να είναι διαρκώς εκνευρισμένος μαζί της. Το κουμπί του πουκαμίσου της ήταν …πολύ ανοιχτό και άλλοι τέτοιοι παραλογισμοί.
Ήταν κοντά της στις λύπες της. Εκεί ένιωθε δυνατός. Τη στήριζε. Στις χαρές και στις επιτυχίες της ήταν πάντα απέναντι. Πάντα υπήρχε κάποιος λόγος για να είναι … τυχαία θυμωμένος. Βαθιά ανταγωνιστικός.
Εκείνη πάλι όσο περνούσαν τα χρόνια έκανε τα πάντα για να του καλύπτει τις ανασφάλειές του. Δέκα χρόνια τώρα και καφέ ήπιε μόνο δυο φορές με τις φίλες της και αυτές της τις έβγαλε θεόξινες, με μούτρα και σκηνικά. Ήταν πάντα κυρία στο πλευρό του. Δεν γύρισε ποτέ να κοιτάξει κανέναν. Στρατιώτης. Στη δουλειά την κορόιδευαν για την υπερβολική αφοσίωση και αγάπη στο σύζυγό της. Τον επαινούσε διαρκώς για να τον κάνει να νιώθει σημαντικός και δυνατός.
Ένα πρωί είχε αφήσει το κινητό του στο τραπέζι του σαλονιού. Τα καταραμένα τα iphone εμφανίζουν τα μηνύματα στην οθόνη. Ολόκληρα. Φωτεινά. Έτσι ξαφνικά. Ήταν η ώρα που εκείνος κανονικά είχε ήδη φύγει από το σπίτι. Κατά διαβολεμένη σύμπτωση όμως εκείνη τη μέρα κάτι τον κράτησε εκεί.
« Αγάπη μου ότι κι αν γίνει ανάμεσά μας να ξέρεις ότι εγώ πάντα θα σε αγαπώ». Έγραφε το μήνυμα στο κινητό του. Ο αποστολέας ήταν αποθηκευμένος με όνομα …υπεράνω κάθε υποψίας. Εκείνη το διάβασε και ένιωσε τη ζωή της να γκρεμίζεται μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Ένα πράσινο φωτεινό μήνυμα διέλυσε σε μια στιγμή όλα όσα είχε κτίσει μια ζωή και κυρίως την πίστη της σε ό, τι πιο ιερό είχε στη ζωή της. Την οικογένεια.
Εκείνος άρπαξε σε κλάσματα δευτερολέπτου το μήνυμα και το έσβησε σε κατάσταση πανικού. Του ζήταγε να δει το κινητό του και εκείνος τρέμοντας δεν την άφηνε να το πιάσει στα χέρια της.
Ακολούθησαν απίστευτες δικαιολογίες. Σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Εκείνη τη μέρα ο σκληρός και ψυχρός, της είπε όσα σ΄ αγαπώ δεν είχε ακούσει 13 χρόνια τώρα από το στόμα του. Της φάνηκε ξαφνικά τόσο λίγος και μικρός. Τόσο ανθρωπάκι. Είχε πέσει στα γόνατα και την παρακαλούσε να πιστέψει τα ψέματά του. Δεν ήταν προετοιμασμένος και έλεγε γελοιότητες τις οποίες συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει εκείνη; Εγώ ειλικρινά δεν ξέρω τι να την συμβουλεύσω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ