Το γράμμα μιας γυναίκας που αξίζει να διαβάσετε…

Χθες βράδυ, Ημέρα της Γυναίκας, έφτασε στις ειδικές φόρμες του TLIFE, εκεί που πολλές φίλες γράφουν και στέλνουν τη δική τους ιστορία, αυτό το κείμενο. Μια κακοποιημένη γυναίκα αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα έξω από μια βασανιστική σχέση, μια δυνατή γυναίκα που μοιράζεται την εμπειρία της για να δώσει το θάρρος και σε άλλες γυναίκες που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Και όπως λέει και η ίδια… “Αν από αυτήν την ιστορία, έστω και μια γυναίκα πάρει δύναμη και απελευθερωθεί θα είναι για μένα μια μεγάλη νίκη”.

Για αυτό επέλεξα να φιλοξενήσω την ιστορία της στο blog μου…

“Το πιο δύσκολο τελικά είναι όντως να αρχίσεις να γράφεις αυτά που θέλεις να πεις. Είναι τόσες πολλές οι σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μιας γυναίκας στην κατάστασή μου. Ίσως πάλι να μην έπρεπε να σας στείλω αυτό το κείμενο στις 8 Μαρτίου που είναι η Ημέρα της γυναίκας. Ξέρετε μετά από 40 χρόνια ώριμης σκέψης συνειδητοποίησα πως όλες οι μέρες θα έπρεπε να είναι αφιερωμένες σε μας.

Είμαι μια γυναίκα σαν όλες εσάς που ίσως διαβάσετε αυτές τις γραμμές. Με μια διαφορά όμως, ίσως και μικρή, δεν ξέρω. Είμαι μια γυναίκα που μόλις αποφάσισα, μετά από πολλά χρόνια γάμου, να λήξω μια σχέση κακοποίησης. Μια σχέση που μου στοίχισε πολλά, ειδικά σε ψυχικά αποθέματα.

Θα αναρωτιέστε γιατί δημοσιοποιώ την ιστορία μου όμως ο σκοπός μου ειλικρινά δεν είναι αυτός. Αν από αυτήν την ιστορία έστω και μια γυναίκα σαν κι εμένα πάρει δύναμη να απελευθερωθεί θα είναι για μένα μια μεγάλη νίκη.

Θα ήθελα να ξέρετε πως οι κακοποιημένες γυναίκες δεν είμαστε λίγες. Είμαστε δίπλα σας, μένουμε στην ίδια πολυκατοικία με σας, μας συναντάτε στη δουλειά σας και το πιο ειρωνικό είναι πως μας βλέπετε να χαμογελάμε. Χαμογελάμε γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσαμε ούτε να ανασάνουμε.

Σε αυτές λοιπόν τις γυναίκες θέλω απλά να πω να πάψουν να χαμογελάνε ψεύτικα. Να πάψουν να προσποιούνται πως όλα στη ζωή τους είναι φυσιολογικά, να πάψουν να νομίζουν πως αυτές φταίνε.

Όσο και να προσπαθούν ποτέ δεν θα είναι αρκετά καλές για τον θύτη τους. Γιατί, ναι, ο άνθρωπος αυτός στον οποίο απεγνωσμένα προσπαθούν να αποδείξουν πως είναι άξιες αγάπης είναι θύτης και αυτές θύματα. Αν ο θύτης καταλάβει πως το θύμα του αξίζει, τότε αυτόματα θα συνειδητοποιήσει πως αυτός είναι ένα τίποτα και πιστέψτε με αυτό δεν το αντέχει.

Σε αυτές τις γυναίκες θέλω να πω πως πρέπει να φύγουν μακριά. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Θέλω να του πω να πατήσουν στα πόδια τους και να τρέξουν. Η ζωή τους τους ανήκει. Αλλά όσο παράξενο και να σας φαίνεται, ακόμα και για τα παιδιά σας, όλα θα είναι καλύτερα αν φύγετε. Να τους δείξετε πως στη ζωή πρέπει να μάχονται να εναντιώνονται στο άδικο και σε ό, τι τους στερεί την ηρεμία, την ελευθερία και τη χαρά.

Η κακοποιημένη γυναίκα ζει κάθε στιγμή της ζωής της προσπαθώντας να αποδείξει ότι αξίζει, ότι είναι καλή. Εργάζεται, προσφέρει, έχει συχνά υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Και η ειρωνεία είναι πως όλα αυτά τελικά είναι η καταδίκη της.

Και κάτι τελευταίο για όλους τους υπόλοιπους, για αυτήν την κοινωνία που απλά λέει: «Εντάξει, άντρας είναι, συμβαίνουν αυτά». Όχι, δεν πρέπει να συμβαίνουν, γιατί αν συνέβαιναν στο δικό σας παιδί όλα θα ήταν διαφορετικά. Στηρίξτε τις λοιπόν, βοηθήστε τις να σωθούν. Μην κλείνετε τα μάτια, σας χρειάζονται.

Θα ήθελα να κλείσω με ένα τεράστιο ευχαριστώ σε μια γυναίκα που με στήριξε πολύ όλα αυτά τα χρόνια που κράταγα το στόμα μου κλειστό για να μη το μάθει κανείς και -ω ναι!- κατηγορήσουν εμένα! Αλλά κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου και στους φίλους μου που μόλις το έμαθαν στάθηκαν δίπλα μου και τώρα μπορώ επιτέλους να ζήσω με πραγματικό χαμόγελο.

ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΕΣ. ΣΠΑΣΤΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ. ΔΡΑΠΕΤΕΨΤΕ. ΖΗΣΤΕ.”