Χρυσοί Σκούφοι: Η γαστριμαργική εμπειρία της σεζόν!

Έχω μια άκρως ερωτική σχέση με το φαγητό, ειδικά με τη δημιουργική γκουρμέ κουζίνα. Η βραδιά των Toque D’ Or ήταν όπως καταλαβαίνετε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες γαστριμαργικές εμπειρίες της σεζόν.

Στην κατάμεστη αίθουσα της Grand Bretagne βραβεύτηκαν τα καλύτερα εστιατόρια της χρονιάς. Φέτος το μότο ήταν “We Love Greece”. Η βραδιά έγινε υπό την αιγίδα της υπουργού Τουρισμού κας. Όλγας Κεφαλογιάννη και καλεσμένοι ήταν οι υπουργοί τουρισμού των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η υπουργός εντυπωσίασε με τη λάμψη και την κομψότητά της αλλά και με τα υπέροχα λονδρέζικα αγγλικά της.
Εγώ παρατήρησα ότι ήμουν αυτή που γλυκοκοιτούσε διαρκώς το μενού. Το νου μου τον είχα στο φαγητό (ως συνήθως) και στο κρασί.

Ο Μποτρίνι σάρωσε στα βραβεία. Όταν τρύπωσα στην κουζίνα είδα ότι είχε βοηθούς σεφ στρατιωτάκια, με τις φωνές του. Ο Λαζάρου (γλυκούλης και φωνακλάς μαζί) πήρε βραβεία για τα 21 χρόνια. Απίστευτο!!! Δες περισσότερα για με ένα “κλικ” εδώ

Χωριάτικη σαλάτα, Γεωργιάνα Χιλιαδάκη & Νίκος Ρούσσος

Το μενού ξεκίνησε με μια χωριάτικη σαλάτα sorbet. Φανταστείτε μια γρανίτα με γεύση χωριάτικης σαλάτας. Ενδιαφέρουσα γεύση από τους Georgianna Hiliadaki και Nikos Roussos. Είναι οι σεφ του Funky Gourmet που έχει γίνει talk of the town με τη μοριακή κουζίνα του.

Μου άρεσε πολύ ο λαχανοντολμάς με γαρίδες αυγολέμονο. Σταθερή αξία του Λαζάρου.

Η Φασολάδα, ταραμάς, ταρτάρ μπακαλιάρου του Νίκου Πουλιάση ήταν πολύ νόστιμη. Ο μπακαλιάρος ήταν λύσσα.

Δεν είχα αποκαλύψει στο Νίκο ότι η τέλεια βελουτέ σούπα που έμοιαζε με κολοκύθα ήταν φασολάδα, με την ελπίδα να την καταναλώσει. Άλλωστε πάντα βαριέται να διαβάσει το μενού. Ένας από τους συνδαιτυμόνες ήταν αποκαλυπτικός κι έτσι το συγκλονιστικό έδεσμα έμεινε στο πιάτο του.

Κερκυραϊκό σοφρίτο, αέρας μαϊντανού & ζελέ ξυδιού, Έκτορας Μποτρίνι

Ο Μποτρίνι σέρβιρε μια καταπληκτική εκδοχή του κερκυραϊκού σοφρίτο με αέρα μαϊντανού και ζελέ ξυδιού. Έκλεψε την παράσταση όλης της βραδιάς ωστόσο με το γλυκό του τζατζίκι. Απίστευτο.

Είχε μετατρέψει το παραδοσιακό τζατζίκι σε δροσιστικό pre-desert. Μόνο εγώ δεν κατάφερα να το φάω. Μετά την πρώτη μπουκιά, τόση ζάχαρη αναμεμειγμένη με τζατζίκι ήταν αδύνατον να την υποδεχτεί ο ουρανίσκος μου.

Αυτά αγαπημένοι μου.

Κλείνω για σήμερα με μια φωτό της νυχτερινής Αθήνας που πάντα με ηρεμεί και με μαγεύει.

Φιλάκια.
Τατιάνα